Życie jest wstęgą przeplatającą przeszłość, teraźniejszość i
przyszłość, a człowiek doświadcza w swoim życiu miłości przekazywanej z
pokolenia na pokolenie. Zwykle pod koniec życia, seniorzy robią szczególny
bilans – zastanawiają się kogo obdarzyli miłością i od kogo sami ją naprawdę
otrzymali. Obdarowywanie uczuciami i ich przyjmowanie stają się najważniejsze. Kiedy
człowiek ma poczucie, że kocha i jest kochany, osiąga szczęście niezależnie od
pojawiających się problemów i słabnącego zdrowia.
Bolesne odloty
Niezależnie od tego jak bliskie są więzy rodzinne, dzieci są
jak goście. Przez kilkanaście lat mieszkają z rodzicami, a następnie wyfruwają z
gniazda. Nie można mieć do nich pretensji o to, że chcą żyć własnym życiem. Wręcz
przeciwnie, czasem warto im pomóc opuścić bezpieczny azyl. Zdarza się jednak
tak, że kiedy dzieci opuszczają dom, znika z niego śmiech, radość i poczucie
szczęścia. Psychologia określa ten stan syndromem pustego gniazda. Dzieje się
tak w przypadku, gdy rodzice koncentrują
swoją uwagę i uczucia jedynie na dziecku, zapominając o współmałżonku i pielęgnowaniu
łączącej ich relacji, przyjaźni i pasjach. Stan psychiczny obojga lub jednego z
rodziców (najczęściej matki) gwałtownie się pogarsza i zabija radość życia.
Rodzice obawiają się, że przestaną być dla dzieci ważni. A przecież dzieci, a
później wnuki to nowe pokolenia, które mają inne spojrzenie na świat, inne
zainteresowania, potrzeby i marzenia niż ich przodkowie. Ta odrębność często
bywa powodem nieporozumień i konfliktów. Każdy człowiek żyje w swoim świecie,
dlatego czasem tak trudno otworzyć się na drugą osobę, nawet najbliższą. Warto się
jednak o to postarać, gdyż dobre relacje z dziećmi i wnukami są jednym z
warunków szczęścia i podstawą, na której można zbudować spełnione życie i
satysfakcjonującą starość.
Sprawdzone sposoby na
dobre relacje z dziećmi i wnukami
1. Szanuj decyzje bliskich, nawet w przypadku odmiennego
zdania. Nie należy wtrącać się w życie dzieci i wnuków, ponieważ mają oni prawo
do własnych wyborów, a nawet do popełniania błędów. Nikt nie lubi wywierania
presji, kontroli i żądania wyjaśnień. Nie róbmy zatem naszym dzieciom i wnukom
tego, czego sami byśmy również nie zaakceptowali. Zdecydowanie skuteczniejszym działaniem
jest dawanie dobrego przykładu i dyskretne wskazywanie właściwego kierunku, bez
wywierania nacisku.
2. Każdy senior pragnie regularnych, ciepłych kontaktów z
bliskimi – to naturalne. Młodzi też tego pragną, tyle, że ich czas płynie
szybciej, co sprawia, że trudno sprostać tym oczekiwaniom. Dobrze, aby seniorzy
wiedzieli, że niespełnione oczekiwania zawsze wiążą się z frustracją. Warto
zatem otwarcie mówić o swoich pragnieniach i potrzebach, nie mając jednak
żadnych konkretnych oczekiwań co do ilości telefonów, wizyt, podziękowań i
wyrazów szacunku.
3. Proś o pomoc otwarcie, nie oczekuj, że bliscy domyślą się
czego potrzebujesz. Jeżeli spokojnie wyrazisz swoje konkretne potrzeby, dzieci
i wnuki mają szanse je zaspokoić.
4. Okaż bliskim wdzięczność za to, że są, kochają i
wspomagają – niech wiedzą, że są radością i nadzieją, a nie koniecznością czy
rozczarowaniem.
5. Nie zapominaj o ważnych datach. Zapisane w kalendarzu przypomną,
aby złożyć życzenia we właściwym czasie.
6. Utrzymuj regularny kontakt – dzwoń, pisz SMSy, maile. Rozmowy
telefoniczne nie zastąpią bezpośredniej relacji, ale pozwalają utrzymywać
regularne kontakty nawet, jeśli bliscy są zapracowani. Odwiedzaj dzieci i
wnuki, ale z umiarkowaną częstotliwością i po zapowiedzeniu.
7. Dawaj wsparcie! Obojętnie w jakim wieku są dzieci lub
wnuki, zawsze potrzebują psychicznej podpory. Poczucie towarzyszącej im
miłości, mądrości i zrozumienia rodziców pomaga im osiągać sukcesy i niesie ich
przez życie.
Jak skutecznie wyrażać
emocje?
Mów o swoich radościach, drobnych zwycięstwach i
przyjemnościach dnia codziennego. Nie zatrzymuj w sobie trudnych emocji –
smutku, rozczarowania, gniewu i lęku. Bolesne uczucia najlepiej wyrażać
stosując zasadę „słodkiego cukierka i gorzkiej pigułki”, czyli przeplatać
negatywne informacje zwrotne z pozytywnymi. Istotne jest to, aby wskazywać na
czyny, czyli ewentualne raniące zachowania, a nie np. na cechy charakteru, bo w
przeciwieństwie do charakteru, zachowanie zawsze można zmienić.
Nie wstydź się okazywać miłości do najbliższych czynami –
przytuleniem, pogłaskaniem, pocałunkiem. Jeśli pozwala na to sytuacja życiowa i
zdrowotna, zrób od czasu do czasu jakiś drobny gest np. przypilnuj wnuki,
upiecz ciasto, zaproś na domowy obiad lub przynieś drobny prezent.